Marokko Deel 5 Winter 2019 - 2020
Maandag 10 februari:
Een nieuwe week! De weersvooruitzichten blijven onveranderd goed. De nachten worden minder koud.
Vanmorgen gaan Wobbie, Ria en ik weer naar de hamam. Het is er stil. Er is slechts een moeder met een dochter. We gaan in de weer met onze scrubwashandjes en de bruine zeep.
Als snel komt de vrouw naar ons toe. We doen het verkeerd. Eerst met zeep je helemaal insmeren, daarna de zeep afspoelen en tot slot scrubben. Ze scrubt de rug van Ria en laat zien hoe de beweging moet zijn. Fantastisch hoe mensen elkaar kunnen helpen.
Na ruim een uur gaan we loom en voldaan de hamam uit.
Vanmiddag komen Elle en Hans uit Gorinchem. We hebben een plekje gereserveerd vlakbij ons.
Het wordt gelijk weer een gezellige middag. Ik word verrast met speklapjes voor op de BBQ en een klein ‘grey’ cadeautje. Lachen!
Piet heeft weer zijn biertje en Limoncino.
Vanavond gaan we eten bij Kacem in restaurant Marrakech.
We zijn precies op tijd thuis voor MFS. Toch maar weer kijken naar dit 'hoogstandje' van RTL4
We eten erwten en wortelen vandaag. Doppen!!!
Dinsdag en woensdag:
Dinsdag drinken we met Ria en Peter wat bij Elle en Hans. Elle heeft een heerlijk Europees kaasplankje gemaakt.
Twee marktdagen in Tafraout. Altijd druk en gezellig. We gaan woensdag met Elle en Hans. Er wordt onderhandeld over een ring en een snelkookpan. Beide zaken lukken en Elle is dolgelukkig.
Daarna naar onze schoenen man. Wat een feest Geslaagd voor Antonie en Piet.
Woensdagavond is ook onze wekelijkse kaartavond bij Ria en Peter. Deze reis zijn Ria en ik niet zo gelukkig met de kaarten. De mannen worden echter steeds vrolijker en dat maakt ons ook blij.
Donderdag 13 februari 2020:
Het is koud geweest vannacht. Bij het opstaan vanmorgen is het 7º in de camper. We schuiven de verduisteringshorren open en binnen een kwartier is het behaaglijk binnen.
De mannen (inmiddels met zijn vieren) gaan wandelen
Ik ruim de camper op.
Vanmiddag ga ik met Elle naar de moeder van Mo. Ze krijgt hennatekening op handen en been.
We moeten er om twee uur zijn. Mo fietst met ons mee. Het huis is snel te herkennen. Overal hangt was. Mo’s moeder wast voor veel overwinteraars.
We maken kennis met de oma van Mo: Sofia. Moeder Miriam maakt muntthee en natuurlijk zijn er koekjes bij. Pas ruim een uur later komt een nichtje, die de henna gaat zetten
Over vieren nemen we afscheid. Elle met een been en twee handen met henna. Ik kom er niet onderuit en krijg een berberteken op mijn rechterhand.
Terug op de camperplaats krijg ik een telefoontje van Jilali Fouhami. Hij is in Tafraout en komt naar het Keteldal met de nieuwe Solar Controller MPTT T30 voor Hans.
Tegen zevenen komt hij aanrijden. Twee uur later hebben Hans en Elle een nieuwe controller en een zonnepaneel erbij.
Wij kijken mee en genieten gelijk van de mooie lucht, als de zon onder is.
Vrijdag 14 februari 2020:
Mo komt de was ophalen. We fietsen naar de stad. Er is weer een bestelling voor babouches geplaatst. We kopen twee paar voor onze schoonzoon Pitti. Daarna gaan we naar de slager voor rundvlees om kefte-balletjes te maken. Er is hier een prima slager. Het vlees wordt vers gemalen, waar je bij staat. Hij doet er een klein beetje vet bij. Daar worden de balletjes lekkerder van.
Vanmiddag bak ik weer friet. Vrijdag frietdag zolang we in Marokko zijn.
Hans en Elle hebben twee kippen gekocht en eten gezellig mee.
Zaterdag 15 februari:
Vanmorgen is het echt koud. Ook de zon laat het afweten vandaag. Ria, Elle en ik gaan naar de hamam. De mannen gaan, inmiddels al met vijf, wandelen.
Later maken we een wandeling door het dal. We zien Anne en Nel met hun nieuwe Chausson, Ko en Lia de Keizer zijn er ook weer.
In de loop van de dag komen ook Jannie en Adrie den Besten. We kletsen met een kopje koffie heerlijk bij.
We gaan met Elle en Hans winkelen en we besluiten de middag met jus d’orange met sfenj in de stad.
Waarover praten zij, die mannen in het dal???
Vanavond komt Mo met de schone was weer terug. Alles keurig gevouwen en het ruikt lekker.
Morgen rustdag
De laatste week Tafraout van deze winter
We staan nu twee weken in het Keteldal. Het is en blijft een komen en gaan van camperaars.
Zondag breek ik mijn bril weer doormidden. Een stom ongelukje. Piet geeft mij een knuffel, ik moet niezen en krakkk… Gelukkig heb ik het montuur uit Taroudant vorig jaar nog.
Maandagmorgen vertrekken Ria en Peter naar Mohammed voor wat reparaties. Ook Elle en Hans gaan naar Tiznit.
Wij doen ons ding. ’s Morgens buiten ontbijten, opruimen, naar de stad boodschappen doen. De wasvrouw is geweest. We hebben weer vers water.
De bril zit niet fijn. De stand van de glazen is anders als bij mijn eigen bril. Dan blijkt, dat ik zonder eigenlijk ook wel uit de voeten kan. Tot we thuis zijn dus geen bril, maar een leesbrilletje van Piet.
Aan het eind van de middag zoeken we Jannie en Adrie op.
Dinsdag fietsen we met Ria en Peter naar de Blauwe Rotsen. Het is erg warm vandaag. We gaan heen over de R104 en slaan bij Restaurant Bernadette et Jean linksaf. Daar gaat het gelijk flink omhoog. Daarna wordt het prettiger fietsen.
We picknicken in de schaduw bij de rotsen.
Dan is het nog wat klimmen naar de R 105. De beloning is de afdaling naar Tafraoute. Eén lange weg. Mijn teller gaat tot 46.3. Zo gaaf na alle inspanning.
In Tafraout drinken we nog een jus d’orange bij Hotel Tanger.
De verdere middag blijven we in de schaduw bij de camper.
Woensdag marktdag. Vanmorgen zijn Ria en Peter richting Marrakech vertrokken. Zaterdag komt hun kleindochter Jill voor een weekje over.
Wij gaan met Wobbie en Wim naar de stad. Bij de juwelier koop ik twee kleine cadeautjes voor Sanne en Mara en voor mezelf drie armbandjes.
We drinken bij onze jus d’orange-man een jus. Fija en Gerrit schuiven ook aan.
Dan doen we met z’n vieren een rondje markt. Pinda’s, trostomaten, aardbeien, kiwi, bananen, komkommer, erwten, wortelen, paprika, courgette en aubergine. Voor 42 dirham kunnen we voorlopig weer vooruit.
De mannen sjouwen de tassen van de markt naar restaurant Ahrbil.
We eten er een goedgevulde tajine met kip of boeuf. Natuurlijk hoort er een grote fles water bij.
We rekenen met z’n vieren inclusief fooi 105 dirham (€ 10,-) af.
Aan het eind van de middag komen Jannie en Adrie een afscheidswijntje drinken. Zij gaan morgen weer verder. Ook de geiten komen voor hun dagelijkse portie groenten
donderdag 20 februari 2020:
Onze laatste dag in Tafraout. Pieter, Piet en Wim gaan voor de laatste keer wandelen.
Ik zet de koelkast uit en maak hem later schoon. Nog een paar wasjes wegwerken en dan is Piet weer terug. We rijden naar de stad om een cadeautje voor Pieter te kopen.
Hij wordt morgen 74 jaar. Hij viert dit vanmiddag. Zij gaan morgen ook weer verder.
In de voormiddag komen onverwachts Everdien en Thole. Alle bekende overwinteraars hebben we nu ergens wel ontmoet of over ze gelezen in de diverse websites. We kletsen even bij over van alles en nog wat.
Rond drieën nemen we de stoelen en het cadeautje mee en schuiven we aan bij Pieter en Greta.
Het wordt een gezellige middag met zijn tienen.
Aan het eind van de middag maken we nog een wandeling door het Keteldal. We zeggen gedag bij Nel en Anne. Suus en Henk zijn helaas niet thuis.
Vanavond ruimt Piet de tafels, stoelen en vloerkleed in de camper. Morgen de rest.
Vrijdag 21 februari:
Het heeft vannacht stevig gewaaid. Gelukkig had Piet gisteravond bijna alles al opgeruimd.
We ontbijten, ruimen op en zetten na ruim acht weken de knop van de LPG om naar de andere fles.
We zeggen alle vrienden en buren gedag en gaan dan ‘anroet’.
Eerst naar het sanistation in Tafraoute. Het is er druk. Voor tien dirham kopen we tien minuten water. We maken de tank vol en nog acht vijf-liter flessen.
Het toilet wordt geleegd en de vuilwatertank. Deze prima service is er bijgekomen voor de camperaars. Nu maar hopen, dat het illegaal lozen ook minder wordt.
We rijden de route over Ait Baha de R105 en dan de rondweg om Agadir naar de N1. Aan deze weg is de Atacadao, een soort Makro, waar ook drank wordt verkocht. Op de plek van de winkel treffen we nu een groot bouwterrein. Niets herinnert er meer aan, dat hier een Atacadao was.
We doen boodschappen bij de Marjane. Bij de couscous zit een vogeltje heerlijk te eten.
We rijden daarna naar de parkeerplaats bij hotel ‘Les Dunes d’Or’. Voor veertig dirham mag je hier overnachten. Er staat nog een Nederlandse camper met een gele Renault oldtimer. Daar blijft het vanavond bij.
We wandelen een stuk over de boulevard en kijken vanavond ‘The Voice’.
Zaterdag 22 februari:
We zetten Carrefour in Maps.me om wijn en bier te kopen. De navigatie brengt ons er rechtstreeks heen. Helaas zijn we bij een Carrefour, die geen drank verkoopt.
Als we de weg weer oprijden zien we een bordje met ‘Atacadao’. We volgen en op de weg tussen Inezgane en Ait Melloul zien we een gloednieuwe winkel met een drankafdeling bij de zijingang. Wat een geluk. GPS N30.35722 W9.51632
Ze verkopen ook nog de witte wijn van het merk Toubkal, dus ik ben tevreden. Het bier blijft duur. € 0,95 voor een blikje bier 4.7%.
We ruimen alles in onze ‘bar’ en steken dan de brede weg over richting Taroudannt. Dat hadden we niet moeten doen. Een doorgetrokken streep in het midden en een agent op de uitkijk aan de overkant. We worden aan de kant gezet. Kenteken, rijbewijs, paspoort. Kopieën mogen gelukkig. We hebben al eerder ondervonden, dat we het kentekenbewijs niet terugkregen voor er betaald was.
De bekeuring is 400 dirham. In Piets portemonnee zitten twee briefjes: 1 van 50 en 1 van 100. De agent lacht. Wij zeggen, dat we eert naar de bank moeten. Dan denkt hij na en deelt. Hij neemt 100 dirham en Piet krijgt 50 terug. We vragen maar niet om een reçu.
Om half een zijn we in Taroudant. We kunnen gewoon aan de muur slapen en krijgen een prima plek. Tafel en stoelen achter de camper in de schaduw.
Vanmiddag gaan we fietsen. Eerst langs een lange muur aan de doorgaande weg. Deze wordt door een aantal jongeren geverfd. Het ziet er prachtig uit. Een van de jongens wil een foto maken van mij voor de verentooi van een vogel. Hoelang geleden heb ik mijn armen zover gespreid? Zo stijf voel ik me.
We fietsen buiten de muur en verdwalen natuurlijk weer hopeloos. Gelukkig is er altijd wel ergens een bekend punt.
We rijden naar het plein. Drinken nos-nos en een jus. We missen de verhalen vertellers. Het is er erg stil met alleen wat kraampjes.
Tot slot slenteren we nog lekker door de soek.
Op de terugweg is er ook in Taroudannt een man beignets aan het bakken. We nemen er twee mee naar de camper.
Op de camperplaats staat een Carthago naast ons met een Hollands kenteken. Het zijn Paula en Adriaan. Ze hebben / hadden problemen met de koelkast.
Het blijft erg warm aan de muur. We zitten nog lekker buiten.